“จอร์จ” (George) เคยเป็นน้องแมวจรจัดที่ต้องใช้ชีวิตเร่ร่อนอยู่ข้างถนนเป็นเวลานานหลายปี ก่อนจะได้รับความช่วยเหลือจาก “โจดี แมคครี” (Jodi McCree) สาวใจดีผู้รักสัตว์รับอุปการะเขาเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวภายในอะพาร์ตเมนต์ส่วนตัว ที่นั่นจอร์จมีเบาะที่ทั้งนุ่มและอุ่นนอน มีอาหารถูกสุขลักษณะกินทุกมื้อไม่ต้องดิ้นรนลำบากคุ้ยหาเศษอาหารในถังขยะกินประทังชีวิตอีกต่อไปแล้ว
.
อย่างไรก็ตามชีวิตที่ต้องเร่ร่อนนานหลายปีก็ทำให้จอร์จกลายเป็นน้องแมวเหมียวที่รักอิสระยากจะเปลี่ยน ถึงแม้ว่าจะมีบ้านที่อบอุ่นและคุณแม่ที่แสนดีคอยดูแลเอาใจใส่แล้วก็ตาม ทุก ๆ วันจอร์จจะหาโอกาสย่องออกไปเดินเล่นรอบอะพาร์ตเมนต์และใช้เวลาส่วนหนึ่งแวะทักทายเพื่อนบ้านเสมอ การได้แอบออกจากบ้านเป็นหนึ่งในกิจวัตรประจำวันที่ทำให้จอร์จรู้สึกมีความสุขมากที่สุดอีกอย่างหนึ่ง และก็ดูเหมือนว่าจะขาดไม่ได้ด้วย
.
“จอร์จเป็นน้องแมวที่พิเศษจริง ๆ เขาน่ารักมาก ฉันรู้สึกแปลกใจจริง ๆ ว่าทำไมเขาถึงถูกทอดทิ้งให้ต้องลำบากอยู่ข้างถนนมานานหลายปี, ตอนนี้จอร์จได้กลายมาเป็นที่รู้จักของคนในอะพาร์ตเมนต์ ”
.
“เพื่อนบ้านหลายคนรักและสนิทกับเขา, จอร์จไม่เหมือนกับน้องแมวทั่ว ๆ ไป เพราะเขาสามารถเข้าได้กับทุกคน แม้กระทั่งคนที่เป็นโรคกลัวน้องแมวก็ตาม”
.
“เพื่อนบ้านสูงอายุของฉันคนหนึ่งเธอกลัวน้องแมวมาตลอดทั้งชีวิต แต่การที่เธอได้ลองเปิดใจใกล้ชิดกับจอร์จก็ทำให้ความรู้สึกของเธอที่มีต่อน้องแมวเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นมาก จนกระทั่งในตอนนี้เธอกลายเป็นเพื่อนกับจอร์จ และเป็นฝ่ายเดินเข้ามาทักทายขอเล่นกับจอร์จก่อนทุกครั้ง หากได้มีโอกาสเจอกัน”
โจดี้กล่าว
.
.
ถึงแม้ว่าจอร์จจะเป็นน้องแมวที่รักอิสระชอบย่องออกไปตระเวนเดินเที่ยวรอบๆ อะพาร์ตเมนต์เป็นประจำ แต่ทว่าทุกครั้งเมื่อเขารู้สึกสนุกมากพอแล้วก็จะกลับมาหาโจดี้ที่ห้องในเวลาเดิมด้วยตัวเองเสมอ
.
กระทั่งวันหนึ่งโจดี้ก็พบว่ามีบางอย่างที่ผิดปกติไป... จอร์จไม่ได้กลับมาที่ห้องอย่างที่เคยเป็น จนเธอเริ่มรู้สึกเป็นห่วงและคิดมากเกรงว่าจะเกิดเรื่องร้ายขึ้นกับเขา...
.
โจดี้พยายามทำใจเย็นและรอเวลาต่อไปอีกสักพัก แต่ทว่าหลังจากที่รออยู่นานจอร์จก็ยังคงไม่กลับมา เธอจึงแน่ใจว่าน่าจะมีปัญหาบางอย่างเกิดขึ้นกับจอร์จ ด้วยความเป็นห่วงอย่างที่สุดทำให้โจดี้ตัดสินใจเดินออกจากห้องเพื่อตระเวนตามหาจอร์จรอบ ๆ อะพาร์ตเมนต์... เธอตะโกนเรียกชื่อจอร์จตลอดทาง และแวะสอบถามกับเพื่อนบ้านแต่ทว่าพวกเขากลับไม่มีใครได้พบกับจอร์จในวันนั้น การหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยยิ่งทำให้โจดี้รู้สึกกังวลและกระวนกระวายใจหนักกว่าเดิม
.
“ฉันเดินไปรอบ ๆ อะพาร์ตเมนต์ในชุดนอนและส่งเสียงเรียกชื่อเขาพร้อมกับถุงขนมในมือ ฉันยอมรับว่ารู้สึกกังวลใจและตื่นตระหนกมากจริง ๆ ในตอนนั้น”
โจดี้กล่าว
.
ถึงแม้จะส่งเสียงเรียกดังแค่ไหนแต่ก็ไม่ได้รับการตอบกลับ หัวใจของโจดี้เริ่มกระวนกระวายเป็นห่วงความปลอดภัยของลูกชายแมวเหมียวจอมซนหนักขึ้นเรื่อยๆ และในตอนนั้นเองที่โจดี้เพิ่งได้รู้ตัวว่าจอร์จสำคัญสำหรับเธอมากแค่ไหน
.
โจดี้ไม่ยอมแพ้พยายามเดินวนไปรอบ ๆ อะพาร์ตเมนต์อีกครั้ง และในที่สุดเธอก็ได้พบกับจอร์จ แต่!!!! เขากลับกำลังนั่งอยู่ที่บริเวณริมหน้าต่างในห้องของใครบางคนที่เธอไม่รู้จัก! และเขาก็กำลังทำท่าทางตลกโบกมือหย็อยๆ เบิกตาโตพยายามแสดงตัวให้โจดี้รู้ว่า "เค้าอยู่นี่เจ้ามนุษย์"
มนุษย์เราอยู่นี่ มาเอาเราออกไปที!
.
เห็นได้ชัดว่าจอร์จแอบย่องเข้าไปภายในห้องของเพื่อนบ้านขณะที่ประตูเปิดอยู่ และดูเหมือนเพื่อนบ้านคนนั้นก็ไม่รู้ตัวด้วยว่ามีแมวเหมียวแปลกหน้าอยู่ภายในห้องของเขา นั่นทำให้จอร์จถูกขัง!
.
อย่างไรก็ตามโจดี้รู้สึกโล่งใจมาก ๆ เมื่อได้เห็นหน้าจอร์จปลอดภัยดี ถึงแม้ว่าจะอยู่ในสภาพที่ทำให้เธออดขำไม่ได้ก็ตาม ตอนนั้นสีหน้าของเขาแสดงชัดว่า กำลังเลิ่กลั่กและมีอาการตกใจราวกับว่าเห็นผีเมื่อได้เห็นหน้าเธอในแว๊บแรก โจดี้ไม่แน่ใจว่าจอร์จดีใจที่มีคนมาช่วย หรือกำลังรู้สึกอับอายที่คุณแม่ต้องมาเห็นเขาอยู่ในสภาพเสียแมว! หมดท่าเหมียวผู้รักอิสระ จนมุมนั่งซึมหลังติดแหง็กอยู่ภายในห้องคนแปลกหน้า
.
“จอร์จค่อนข้างดูสับสนเล็กน้อยนะ ว่าทำไมฉันถึงไม่ยอมช่วยเขาออกไปสักที แต่กลับยืนหัวเราะเยาะอยู่อย่างนั้นเป็นนานสองนาน”
โจดี้กล่าว
.
ในตอนนั้นเพื่อนบ้านไม่ได้อยู่ที่ห้อง... โจดี้จึงโทรแจ้งให้เพื่อนบ้านเจ้าของห้องทราบว่าเกิดอะไรขึ้น เพื่อนบ้านของโจดี้ไม่ได้ตำหนิหรือต่อว่าอะไร แต่ทว่าเขากลับรู้สึกขำและหัวเราะไม่หยุด เพราะพอจะนึกออกว่าแมวเหมียวผู้เย้อหยิ่งจะมีอาการอย่างไรเมื่อต้องประสบกับปัญหาชีวิตและถูกโจดี้นายผู้ตามใจปฎิเสธการช่วยเหลือ แถมยังหัวเราะเยาะต่อหน้าขณะกำลังติดแหง็ก เขาคงอึ้งและกลายเป็นแมวงง!
.
หลังจากนั้นประมาณ 5 ชั่วโมง จอร์จก็เป็นอิสระอีกครั้ง!
แน่ะ! ยังไม่รีบมาช่วยอีก ขำเยอะไปแล้วนะ แมวงงแล้วนะมนุษย์!
.
“ตลอดระยะเวลาที่จอร์จเข้าไปติดอยู่ภายในห้องของเพื่อนบ้าน เขามีน้ำและอาหารให้กินอย่างเต็มอิ่ม เนื่องจากเพื่อนบ้านของฉันเลี้ยงน้องหมาที่น่ารักเอาไว้และน้องหมาตัวนั้นก็เข้ากับจอร์จได้เป็นอย่างดีด้วย ทั้งคู่คงจะมีเรื่องคุยกันนานเลยล่ะระหว่างที่รอเพื่อนบ้านกลับมา”
โจดี้กล่าว
.
ที่แท้ก็แค่เป็นเหมียวอัธยาศัยดี แอบแวะไปตีสนิทกับเพื่อนหมาข้างห้องนี่เอง พอถูกคอก็นั่งเม้าท์เพลินจนลืมเวลากลับบ้านกลับช่อง... เหงาแหละดูออก!
.
ถึงแม้ว่าจอร์จจะเพิ่งผ่านสถานการณ์ระทึกขวัญมาหมาดๆ แต่ทว่าเขาก็ไม่ได้รู้สึกสำนึกผิดหรือขวัญเสียแต่อย่างใด จอร์จยังคงทำตัวเป็นแมวเหมียวที่มั่นใจในตัวเองและตื่นเต้น ตาลุกวาวเมื่อได้เห็นบานประตูถูกห้องเปิดออกหวังย่องออกไปตระเวนเที่ยวเหมือนเดิม
.
โจดี้หวังว่าในอนาคตจอร์จจะนำประสบการณ์ครั้งนี้ไปเป็นบทเรียนและระมัดระวังให้มากขึ้น
.
.
.
.
.
ช่วยกดไลก์ กดแชร์ เป็นกำลังใจให้ Dog’s Clip ด้วยนะครับ
หากมีประสบการณ์ หรือเรื่องราวที่น่าสนใจของเหล่าเพื่อนสัตว์
อย่าลืมส่งมาแบ่งปันด็อกคลิปนะครับ เรื่องราวของคุณอาจสร้างแรงบันดาลใจ
หรือช่วยให้เหล่าเพื่อนสัตว์มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นได้
กดเพื่อเข้าร่วมกลุ่มด็อกคลิป , กดเพื่อส่งเรื่องราวของคุณ หรือติดแฮชแท็ก #dogsclip
..................................................................
บทความโดย dogsclip.com
“บทความถูกรวบรวมและเรียบเรียงขึ้นใหม่ด้วยสำนวนของด็อกคลิป บทความมีลิขสิทธิ์ห้ามมิให้ผู้ใดคัดลอก และ หรือ ดัดแปลงนำไปเผยแพร่ต่อเพื่อสร้างรายได้ก่อนได้รับอนุญาต”
.
.
