เมื่อวันที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2565 แฟนเพจเฟซบุ๊ก “กรมทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง” เผยแพร่ภาพขณะเจ้าหน้าที่ศูนย์วิจัย กรมทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่งทะเลอันดามันตอนล่าง (ศวอล.) กำลังเร่งเข้าช่วยเหลือโลมาที่กำลังได้รับบาดเจ็บหลังถูกเชือกรัดแน่นบริเวณหางจนเป็นแผลบาดลึกถึงชั้นเนื้อเยื่อระหว่างสำรวจทางเรือในเขตพื้นที่ระหว่างหาดสำราญและเกาะเหลาเหลียง ต.หาดสำราญ อ.หาดสำราญ จ.ตรัง
.
กรมทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่งระบุว่า ในระหว่างที่เจ้าหน้าที่ศูนย์วิจัยกรมทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่งทะเลอันดามันตอนล่าง (ศวอล.) ออกสำรวจสัตว์ทะเลหายากด้วยวิธีการสำรวจทางเรือในเขตพื้นที่ระหว่างหาดสำราญและเกาะเหลาเหลียง ได้สังเกตเห็นสัตว์ป่าคุ้มครอง “โลมาหลังโหนก” ไม่ทราบเพศ อายุอยู่ในช่วงวัยรุ่นและมีความยาวประมาณ 2 เมตร หลังเข้าไปตรวจสอบพบ โลมาหลังโหนกตัวดังกล่าวถูกเชือกพันรัดแน่นที่บริเวณโคนหาง คมและแรงรัดแน่นของเชือกทำให้เกิดแผลลึกรอบโคนหางประมาณ 1 เซนติเมตร ขณะที่เชือกยาวหลายเมตรยังคงรัดแน่นไม่หลุดออกจากหาง
.
เมื่อเห็นดังนั้นเจ้าหน้าที่จึงเร่งขับเรือสำรวจเข้าประชิดโลมาหลังโหนกผู้โชคร้าย แล้วหาจังหวะคว้าเชือกเจ้ากรรมแล้วช่วยกันออกแรงสาวเชือกลากโลมาเข้ามาใกล้เรือสำรวจให้มากที่สุดเพื่อใช้มีดตัดเชือกที่รัดแน่นอนออกปลดปล่อยโลมาหลังโหนกให้เป็นอิสระอีกครั้ง แต่ทว่าการช่วยเหลือค่อนข้างทุลักทุเลไม่ง่ายเลย เมื่อโลมาหลังโหนกผู้โชคร้ายตกอยู่ในอาการหวาดกลัวพยายามดิ้นสะบัดให้หลุดจากการควบคุมของเจ้าหน้าที่เพื่อว่ายน้ำหนี ด้วยเกรงอันตรายจากมนุษย์ตามสัญชาตญาณ ในระหว่างนั้นเจ้าหน้าที่นายหนึ่งอาสาเข้าไปจับหางโลมาเอาไว้และปล่อยให้เจ้าหน้าที่อีกคนหาจังหวะเร่งใช้มีดตัดเชือกออก นั่นทำให้อีกไม่กี่นาทีต่อมาการช่วยเหลือจึงประสบความสำเร็จ!
.
.
.
จากการตรวจสอบเชือกเจ้ากรรมที่สร้างบาดแผลลึกและความเจ็บปวดให้กับโลมาหลังโหนกผู้โชคร้ายได้พบว่ามีความยาวมากถึง 4 เมตร!
.
หลังการช่วยเหลือประสบความสำเร็จเจ้าหน้าที่ยังไม่ได้จากไปในทันที ทว่ายังคงติดตามโลมาหลังโหนกตัวดังกล่าวต่อ เพื่อเฝ้าสังเกตและประเมินอาการหลังได้รับความช่วยเหลือ ซึ่งในเวลาต่อมาพบว่าโลมาหลังโหนกยังคงสามารถว่ายน้ำและกลับขึ้นมาหายใจเหนือผิวน้ำได้ปกติ
.
อย่างไรก็ตามเพื่อให้ทราบที่มาและสาเหตุความโชคร้ายที่โลมาหลังโหนกต้องเผชิญ เจ้าหน้าที่ได้สอบถามชาวประมงในพื้นที่ก่อนได้ทราบว่า เชือกที่พันธนาการรัดแน่นที่บริเวณโคนหางโลมาหลังโหนกผู้โชคร้ายเป็นเศษเชือกจากอุปกรณ์ประมงอย่าง “ไซปู”
.
กรมทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่งระบุว่า ได้ประสานกับเครือข่ายช่วยชีวิตสัตว์ทะเลหายากและชาวบ้านในพื้นที่เพื่อเฝ้าระวัง ติดตามและสังเกตอาการโลมาหลังโหนกผู้โชคร้ายตัวดังกล่าวต่อไปแล้ว
.
เกร็ดความรู้เก็บมาฝาก
โลมาหลังโหนก หรือ โลมาขาวเทา หรือ โลมาเผือก หรือ โลมาสีชมพู จะมีขนาดโตเต็มวัย ตัวผู้ยาวประมาณ 3.2 เมตร ตัวเมียยาว 2.5 เมตร และลูกแรกเกิดยาวประมาณ 1 เมตร มีอายุโดยเฉลี่ย 40 ปี โลมาหลังโหนกเมื่ออายุมากขึ้นสีชมพูตามตัวจะยิ่งเข้มขึ้น ส่วนด้านท้องและด้านล่างลำตัวจะเป็นจุด มีสีที่สว่างกว่าลำตัวด้านบน
.
พบกระจายพันธุ์ตามแถบชายฝั่งหรือแหล่งน้ำตื้นที่มีความลึกไม่เกิน 20 เมตร บริเวณอินโดแปซิฟิก พบมากที่สุด คือ อ่าวรีพัลส์ หรือเกาะลันเตา ที่ฮ่องกง ที่มีจำนวนประชากรในฝูงนับร้อย โดยมากชายฝั่งทะเลที่โลมาหลังโหนกอาศัยอยู่มักจะมีป่าชายเลนอยู่ด้วยเสมอ ๆ แต่จะต้องอยู่ในบริเวณน้ำตื้นเท่านั้น มีอุปนิสัยอาศัยประจำที่หรือมีการย้ายที่อพยพน้อยมาก และจะอาศัยไม่ห่างจากชายฝั่งเกินระยะ 1 กิโลเมตร จึงพบเห็นตัวได้โดยง่าย จะอยู่เป็นกลุ่มเล็ก ๆ ประมาณ 10 ตัว ว่ายน้ำช้า ประมาณ 4.8 กิโลเมตรต่อชั่วโมง และจะดำน้ำประมาณ 40-60 วินาที ก่อนจะโผล่ขึ้นมาหายใจ
.
โลมาหลังโหนกจะกินปลาทั้งตามชายฝั่งและในแนวปะการังเป็นอาหารหลัก รวมทั้งหมึก, กุ้ง, ปู ออกหาอาหารเป็นฝูง โดยใช้คลื่นเสียง ในประเทศไทยจัดเป็นสัตว์ป่าคุ้มครอง โดยพบได้ทั้งฝั่งอ่าวไทยและทะเลอันดามัน
.
.
.
.
ช่วยกดไลก์ กดแชร์ เป็นกำลังใจให้ Dog’s Clip ด้วยนะครับ
หากมีประสบการณ์ หรือเรื่องราวที่น่าสนใจของเหล่าเพื่อนสัตว์
อย่าลืมส่งมาแบ่งปันด็อกคลิปนะครับ เรื่องราวของคุณอาจสร้างแรงบันดาลใจ
หรือช่วยให้เหล่าเพื่อนสัตว์มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นได้
กดเพื่อเข้าร่วมกลุ่มด็อกคลิป , กดเพื่อส่งเรื่องราวของคุณ หรือติดแฮชแท็ก #dogsclip
..................................................................
บทความโดย dogsclip.com
“บทความถูกรวบรวมและเรียบเรียงขึ้นใหม่ด้วยสำนวนของด็อกคลิป บทความมีลิขสิทธิ์ห้ามมิให้ผู้ใดคัดลอก และ หรือ ดัดแปลงนำไปเผยแพร่ต่อเพื่อสร้างรายได้ก่อนได้รับอนุญาต”
.
.
