“มอนตี้” (Monty) น้องหมาสายพันธุ์ลาบราดูเดิ้ล เพศผู้ อายุ 10 ปี และ “คาร์ลอส เฟรสโก้” (Carlos Fresco) ชายวัย 57 ปีจากกรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ นายรักของเขามักจะใช้เวลาในช่วงสุดสัปดาห์ออกไปตระเวนเที่ยวชมธรรมชาติที่เงียบสงบด้วยการเดินป่าและปีนเขาทั่วประเทศเป็นประจำ แต่มีสถานที่แห่งหนึ่งที่พวกเขาชื่นชอบมากเป็นพิเศษเพราะที่นั่นมีความทรงจำดี ๆ มากมายจนทำให้ต้องแวะไปเยี่ยมอยู่บ่อยครั้ง สถานที่แห่งนั้นคือภูเขาเพ็นอีฟานในเมืองเบรคอนบีคอนส์ เวลส์ใต้ ซึ่งก่อนหน้านี้พวกเขาเคยเดินขึ้นไปพิชิตยอดเขาด้วยกันมาแล้วถึง 3 ครั้ง!

.

.

คาร์ลอสและมอนตี้ออกจากบ้านเพื่อมุ่งหน้าสู่เส้นทางการผจญภัยตระเวนท่องเที่ยวร่วมกันมานานหลายปีแล้ว จนกระทั่งเมื่อ 18 เดือนที่ผ่านมาคาร์ลอสก็ได้พบว่ามอนตี้กำลังป่วยหนักเนื่องจากโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาว หรือ “ลูคิเมีย” ซึ่งไม่มีทางรักษาให้หายขาดได้ มีสิ่งเดียวที่พอจะยื้อชีวิตมอนตี้เอาไว้ได้นานที่สุดนั่นก็คือการประคับประคองดูแลอาการให้ไม่ทรุดหนักลงไปมากกว่าเดิมเท่านั้น 

.

ถึงแม้คาร์ลอสจะอยู่ใกล้ชิดเพื่อดูแลมอนตี้อย่างดีที่สุดแล้ว แต่สุดท้ายอาการของมอนตี้กลับยังคงย่ำแย่ลงเรื่อย ๆ นั่นอาจจะเป็นเพราะสภาพร่างกายที่เสื่อมถอยลงตามกาลเวลาในวัยชราของมอนตี้เองจึงเป็นสาเหตุสำคัญที่ทำให้ร่างกายของเขาไม่สามารถเอาชนะโรคร้ายที่เป็นอยู่ได้ หลังจากนั้นอีกหลายเดือนถัดมาเขาก็ทรุดลงลงมากกว่าที่เคยจนกระทั่งไม่สามารถขยับขาทั้งสี่ข้างเพื่อลุกขึ้นยืนหรือประคองตัวเองให้เดินได้...

.

.

คาร์ลอสพยายามทำใจยอมรับความจริงที่กำลังจะเกิดขึ้นว่ามอนตี้อาจจะอยู่กับเขาได้อีกไม่นาน แต่อย่างไรก็ตามคาร์ลอสก็ไม่อาจจะทนเห็นช่วงเวลาสุดท้ายของมอนตี้น้องหมาสุดรักที่ชื่นชอบการทำกิจกรรมกลางแจ้งและท่องเที่ยวไปในสถานที่ใหม่ ๆ เสมอต้องมานอนรอช่วงเวลาสุดท้ายก่อนเดินข้ามสะพานสายรุ้งอย่างสิ้นหวังแบบนี้ ดังนั้นเขาจึงวางแผนจัดทริปออกเดินทางมุ่งหน้าสู่ภูเขาเพ็นอีฟานสถานที่แห่งความทรงจำของพวกเขาอีกครั้ง คาร์ลอสหวังจะสร้างช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดให้กับมอนตี้เพื่อนที่แสนดีและสมาชิกในครอบครัวของเขาเป็นครั้งสุดท้าย

.

แต่อุปสรรคและความกังวลใจก็มีมากเช่นกัน เนื่องจากสภาพร่างกายของมอนตี้อ่อนแอลงมากหากเทียบกับครั้งล่าสุดที่พวกเขาได้ไปเยือนภูเขาเพ็นอีฟาน คาร์ลอสจึงตัดสินใจอุ้มมอนตี้ขึ้นรถเข็นเล็ก ๆ ที่ใช้สำหรับงานก่อสร้างก่อนจะเข็นรถพามอนตี้เดินเท้าสู่ยอดเขาอีกครั้ง แน่นอนมันเป็นงานหนักสำหรับคาร์ลอสแต่ทว่าเขายินดี เต็มใจและมีความสุขที่จะได้ทำ!

.

.

คาร์ลอสบอกว่าถึงแม้วันนั้นมอนตี้จะมีอาการอ่อนเพลียตลอดการเดินทาง แต่ทว่าเขากลับดูมีความสุขมากกว่าที่เคย ร่างกายของเขาได้สัมผัสกับแสงแดดอบอุ่น ลมและอากาศภายนอก จมูกของเขาได้สูดกลิ่นหญ้า ไอดินและธรรมชาติที่กำลังโอบล้อมเขาอยู่จนเต็มปอด ขณะที่ดวงตาทั้งสองข้างของเขาก็ได้มีโอกาสมองเห็นภาพบรรยากาศธรรมชาติที่สวยงามเงียบสงบในสถานที่พิเศษที่คุ้นเคยและคิดถึงมานาน นอกจากนั้นเขายังได้พบเจอกับคนแปลกหน้าที่เดินสวนก่อนจะแวะเข้ามาทักทายเขาตลอดการเดินทางหลังจากที่ต้องนอนซมอยู่ที่บ้านเพื่อรักษาตัวมานาน 

.

มอนตี้ตื่นขึ้นมาชะเง้อมองดูทิวทัศน์สองข้างทางเป็นพัก ๆ และพยายามจะประคองตัวเองขึ้นเพื่อทักทายและแสดงบางอย่างเพื่อตอบกลับคนแปลกหน้าเพื่อนใหม่ที่เข้ามาทักทายระหว่างทาง การเดินทางครั้งสุดท้ายของมอนตี้ไม่เหมือนอย่างที่เคยฝันแต่ทว่ามันก็ไม่ได้แย่ เขาได้อยู่กับสิ่งที่รักและไม่เหงา มอนตี้มีนายรักเคียงข้างและมีเพื่อนใหม่ปลอบโยน มอบความรักให้ตลอดการเดินทางซึ่งมันช่วยทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงรู้สึกตื่นเต้นได้เหมือนกับการออกเดินทางทุก ๆ ครั้งที่เคยผ่านมา แต่ทว่าสำหรับครั้งนี้พิเศษกว่ามาก เขาไม่ต้องเดินเองและเขาก็ได้รับโอบกอดมากมายระหว่างทาง

.

.

“ผู้คนบนเนินเขาต่างประทับใจและเศร้าใจพอ ๆ กันเมื่อได้ทราบเรื่องราวของมอนตี้ อันที่จริงแล้วมีหลายคนเดินเข้ามาถามผมว่ามีอะไรที่พวกเขาพอจะช่วยมอนตี้ได้ด้วยนะ พวกเขาหลายคนเสียน้ำตาและขอเข้ามากอดมอนตี้ด้วยความรักที่บริสุทธิ์ ผมอยากจะขอบคุณพวกเขามากสำหรับการสนับสนุน กำลังใจและความห่วงใยที่มีให้กับมอนตี้น้องหมาของผมในวันนั้น มันช่วยทำให้การเดินทางครั้งสุดท้ายของมอนตี้ยอดเยี่ยมได้มากกว่าที่ผมคาดหวังเอาไว้”

คาร์ลอสกล่าว

.

.

มอนตี้ผ่านเรื่องราวในชีวิตมามากมาย เขาได้ทำให้ผู้คนแปลกหน้ามีรอยยิ้มพร้อม ๆ กับได้ตระหนักว่าปัญหาที่พวกเขาพบเจอมันเป็นเรื่องเล็กน้อยมาก หรือบางครั้งก็ทำให้ได้สติว่าชีวิตไม่ได้แย่เสมอไป...

.

.

หลังจากที่ออกเดินทางนานหลายชั่วโมงคาร์ลอสก็พามอนตี้มาถึงยอดเขาได้สำเร็จอีกครั้ง ทั้งสองใช้เวลานั่งอยู่ที่นั่นเงียบ ๆ เพื่อชื่นชมธรรมชาติและทักทายกับผู้คนแปลกหน้าอยู่นานก่อนจะเดินกลับไปพักผ่อนที่บ้าน การเดินทางครั้งสุดท้ายของมอนตี้เต็มไปด้วยความสุข เขาได้เจอกับเพื่อนใหม่ที่สามารถมอบความรักที่จริงใจและเปี่ยมด้วยความปรารถนาดีให้กับเขาได้ตั้งแต่แรกพบ มันเป็นความทรงจำที่ยอดเยี่ยมที่คาร์ลอสและมอนตี้จะไม่มีวันลืม

.

.

กระทั่งในวันที่ 21 มิถุนายน พ.ศ.2564 ที่ผ่านมา มอนตี้ก็ได้นอนหลับและจากคาร์ลอสไปตลอดกาล ขณะที่มีคาร์ลอสนายรักดูแลอยู่ข้าง ๆ เพื่อส่งเขาไปสู่ดินแดนใหม่อย่างสงบ...

.

“สหายตัวน้อยของเราไม่เคยตัดสินใคร เขาจะคอยอยู่เคียงข้างเราเสมอและคอยปลอบโยนเมื่อเรารู้สึกแย่ ผมอยากจะขอบคุณทุก ๆ คนที่เราเจอบนยอดเขาเพ็นอีฟานในวันนั้นสำหรับความเมตตาและความเห็นอกเห็นใจที่มีให้กับมอนตี้ เขาเป็นเด็กชายตัวน้อยที่พิเศษที่สุด ผมขอให้พระเจ้าอวยพรเขาและรับเขาไปสู่ดินแดนของพระองค์”

คาร์ลอสกล่าว

.

.

.

 

.
ช่วยกดไลก์ กดแชร์ เป็นกำลังใจให้ Dog’s Clip ด้วยนะครับ
หากมีประสบการณ์ หรือเรื่องราวที่น่าสนใจของเหล่าเพื่อนสัตว์
อย่าลืมส่งมาแบ่งปันด็อกคลิปนะครับ เรื่องราวของคุณอาจสร้างแรงบันดาลใจ
หรือช่วยให้เหล่าเพื่อนสัตว์มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นได้
กดเพื่อเข้าร่วมกลุ่มด็อกคลิป , กดเพื่อส่งเรื่องราวของคุณ หรือติดแฮชแท็ก #dogsclip 
..................................................................
บทความโดย dogsclip.com

“บทความถูกรวบรวมและเรียบเรียงขึ้นใหม่ด้วยสำนวนของด็อกคลิป บทความมีลิขสิทธิ์ห้ามมิให้ผู้ใดคัดลอก และ หรือ ดัดแปลงนำไปเผยแพร่ต่อเพื่อสร้างรายได้ก่อนได้รับอนุญาต”

.

.