เมื่อฤดูหนาวเริ่มมาเยือนพื้นที่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของรัฐมินนิโซตา ประเทศสหรัฐอเมริกา สภาพอากาศก็เริ่มเย็นลงจนมีหิมะโปรยปรายลงมาพื้นกลายเป็นสีขาวโพลนไปทั่วบริเวณ สร้างความยากลำบากให้กับการใช้ชีวิตประจำวันของประชาชนในพื้นที่ รวมถึงสัตว์ไร้บ้านจำนวนมากที่ใช้ชีวิตเร่ร่อนอยู่ในพื้นที่สาธารณด้วย โดยเฉพาะครอบครัวของแม่หมาจรจัดตัวหนึ่งที่ต้องดูแลลูกน้อยมากถึง 6 ชีวิต เธอพยายามหาสถานที่ที่อบอุ่นสำหรับลูกน้อย แต่ดูเหมือนว่าอ้อมกอดของเธอจะเป็นสถานที่ที่อบอุ่นที่สุดสำหรับลูกๆ ของเธอเท่าที่จะหาได้ในช่วงเวลานั้น...
.
แม่หมาผู้กล้าหาญที่กำลังกล่าวถึงเธอมีลูกน้อยอายุเพียงแค่ 3 สัปดาห์และมีจำนวนมากถึง 6 ตัวที่ต้องดูแล ด้วยร่างกายที่ผอมโซทำให้เธอไม่มีน้ำนมให้ลูกน้อยได้กินอิ่มท้อง ช่วงเวลานั้นแม่หมาและลูกน้อยทั้งหิวและหนาว แม่หมาพยายามมองหาสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุดเพื่อปกป้องครอบครัวเล็กๆ ของเธอ แต่ดูเหมือนว่าจะเกินความสามารถ... แม่หมาจึงตัดสินใจขุดหิมะให้เป็นหลุมสร้างรังเล็กๆ แล้วนอนลงกอดลูกน้อยเอาไว้ในอ้อมอก ถึงแม้หลุมหิมะจะดูปลอดภัยสำหรับเธอแต่สิ่งหนึ่งที่กำลังคุกคามครอบครัวเล็กๆ ของเธอในตอนนี้ก็คือ “ความหนาวเย็น” รังเล็กๆ ไม่สามารถปกป้องพวกเขาให้พ้นจากลมหนาวที่พัดมาได้เลย..
.
แต่ทว่าโชคดีมีครอบครัวพลเมืองดีผ่านมาพบครอบครัวเล็กๆ ของแม่หมาเข้า ด้วยความสงสารพวกเขาจึงติดต่อไปยังศูนย์พักพิงสัตว์ Red Lake Rosie's Rescue ที่อยู่ในละแวกนั้นให้ส่งเจ้าหน้าที่เข้าไปช่วยเหลือ เมื่อเจ้าหน้าที่ทราบเรื่องก็รีบเดินทางมายังจุดที่แม่หมานอนอยู่ทันที เจ้าหน้าที่เป็นห่วงแม่หมาและลูกๆ ของเธอมากเพราะสภาพอากาศในตอนนั้นย่ำแย่สุดๆ ชีวิตของครอบครัวสี่ขาที่น่าสงสารอาจจะถูกความหนาวเย็นพรากไปได้ภายในช่วงระยะเวลาสั้นๆ
.
เมื่อเจ้าหน้าที่เดินทางมาถึง... พวกเขาแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาเลยว่า แม่หมายังคงมีชีวิตและสามารถอดทนต่อความหนาวเย็นในวันนั้นได้... แม่หมาใช้ตัวเองเป็นกำบังลมแล้วให้ลูกๆ นอนขดตัวรวมกันอยู่ภายใต้อ้อมกอดของเธอ เจ้าหน้าที่เห็นแม่หมากำลังสั่นหนาว...หัวใจของเธอแข็งแกร่งมากแต่ทว่าสภาพร่างกายของเธอแทบจะทนไม่ไหวแล้ว...เจ้าหน้าที่ตัดสินใจตั้งชื่อให้กับแม่หมาว่า “สโนว์เบล” (Snowbelle)
.
“เราไม่รู้ว่าสโนว์เบลและลูกๆ ของเธอเอาชีวิตรอดจากสภาพอากาศที่หนวเย็นมากขนาดนี้ได้อย่างไรกัน มันน่าเหลือเชื่อมาก”
เจ้าหน้าที่ของศูนย์พักพิงกล่าว
.
เจ้าหน้าที่เข้าไปผูกมิตรกับแม่หมาเพื่อทำให้เธอไว้ใจ ซึ่งก็ใช้เวลาเพียงแค่ไม่นานนัก เธออ่อนล้าและรับรู้ได้ว่าคนแปลกหน้าที่เข้ามาหากำลังพยายามช่วยเธอและลูกๆ ออกไปจากสถานที่ที่หนาวเย็นและพบกับชีวิตใหม่...เจ้าหน้าที่เร่งเอาผ้าขนหนูผืนใหญ่เข้าไปห่อตัวแม่หมาและลูกๆ ของเธอเอาไว้ ก่อนที่จะอุ้มขึ้นรถเร่งพากลับศูนย์พักพิงฯ พวกเขาหาที่นอนอุ่นๆ อาหารอร่อย และน้ำสะอาดให้กับแม่หมาและลูกๆ ของเธอเมื่อถึงศูนย์ฯ ไม่นานนักร่างกายของแม่หมาก็กลับมาอบอุ่นหยุดตัวสั่นได้อีกครั้ง เมื่อได้กินอิ่มและนอนหลับสนิท แม่หมาก็มีน้ำนมให้กับลูกๆ ได้กิน...
.
“หลังจากที่นอนหลับในที่นอนอุ่นๆ ได้กินอาหารดีๆ เวลาผ่านไปสองสามวัน สโนว์เบลก็เริ่มผลิตน้ำนมจำนวนมากให้กับลูกๆ ของเธอได้กินอีกครั้ง”
เจ้าหน้าที่ของศูนย์พักพิงกล่าว
.
.
ลูกๆ ของสโนว์เบลเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว... พวกเขาร่าเริงและมีสุขภาพที่ดี หน้าตาน่ารักและมีรอยยิ้มที่ที่สดใส ลูกๆ ของสโนว์เบลมีความพร้อมสำหรับการหาบ้านเร็วกว่าที่คิด เมื่อทุกอย่างพร้อมเจ้าหน้าที่จึงไม่เหตุผลอะไรให้รีรอ พวกเขาประกาศหาบ้านที่พร้อมจะดูแลให้กับพวกเขาทันที...
.
เป็นความโชคดีของลูกหมาจำนวน 4 ตัว เมื่อพวกเขาได้มีบ้านหลังใหม่ภายในช่วงระยะเวลาสั้นๆ หลังจากที่มีประกาศออกไป แต่ทว่ายังเหลือแม่หมาจิตใจดีและลูกตัวน้อยของเธออีก 2 ตัว ที่กำลังรอบ้านหลังใหม่อยู่
.
.
หลังจากนั้นไม่นานนักลูกๆ ทั้งสองของเธอก็ทยอยถูกรับอุปการะ กระทั่งสุดท้ายก็เหลือเพียงแค่สโนว์เบลแม่หมาผู้แสนดีที่ยังไม่มีบ้านและรอใครสักคนที่พร้อมจะรักเธอมารับไปดูแล แต่ทว่าลึกๆ แล้วสโนว์เบลอาจจะดีใจที่ได้อยู่รอเฝ้าดูลูกน้อยเติบโตจนกระทั่งถึงฝั่งมีบ้านและคนที่รักอุปการะก็ได้นะ...
.
เพื่อเพิ่มโอกาสในการมีบ้านหลังใหม่ให้กับสโนว์เบล เจ้าหน้าที่จึงส่งตัวเธอไปยังศูนย์พักพิง Pet Projects ที่ตั้งอยู่ในเมือง Nerstrand รัฐมินนิโซตา เพื่อเธอจะได้เป็นน้องหมาตัวใหม่ของที่นั่น...ที่ศูนย์พักพิงแห่งใหม่สโนว์เบล ได้รับชื่อใหม่ว่า “อาช่า” (Asha)
.
“เราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับอดีตของเธอเลย เธอผอมมาก สภาพร่างกายของเธอก็ดูเหมือนผ่านเรื่องราวร้ายๆ มาเยอะ เธอคงใช้ชีวิตเป็นน้องหมาจรจัดมานานสักพักแล้ว”
แนนซี่ บรูลี่ย์ (Nancy Bruley) ผู้ก่อตั้งศูนย์พักพิง Pet Projects กล่าว
.
เห็นได้ชัดว่าอาช่าไม่มีประสบการณ์เกี่ยวกับการใช้ชีวิตแบบสัตว์เลี้ยงมาก่อน เธอไม่รู้วิธีเดินด้วยสายจูงด้วยซ้ำ แต่เธอก็เป็นน้องหมาที่น่ารัก ทุกๆ คนในศูนย์พักพิงฯ ต่างเอ็นดูพร้อมจะฝึกฝนระเบียบวินัยให้กับเธอ...
.
“เธอเป็นคุณแม่ที่ขี้อายอย่างที่สุด เธอไม่ก้าวร้าว เธอจะกลัวมากถ้าจู่ๆ คุณก็เดินเข้าไปหาเธอ เธอจะก้มหัวลงต่ำคล้ายกับบอกว่าเธอยอมแพ้แล้ว เธอเป็นที่รักของทุกๆ คน”
แนนซี่กล่าว
.
เวลาผ่านไปนานกว่า 6 สัปดาห์ สภาพร่างกายและจิตใจของอาช่าก็เริ่มดีขึ้น น้ำหนักตัวของเธอเพิ่มขึ้นเกือบ 3 กิโลกรัมและเธอก็ดูร่าเริงขึ้นมากด้วย
.
“เธอสดใสมากขึ้นจริงๆ เธอรู้วิธีเดินด้วยสายจูงแล้วในตอนนี้ เธอมีความมั่นใจในตัวเองมากขึ้น เธอจะกระโดดโลดเต้นและดีใจเมื่อได้ออกมาเดินเล่นข้างนอกศูนย์ฯ”
แนนซี่กล่าว
.
แนนซี่หวังว่าอาช่าจะมีครอบครัวใจดีมารับเธอไปเลี้ยงเหมือนลูกๆ ของเธอบ้าง....
.
ขอบคุณข้อมูลจาก The Dodo, Red Lake Rosie's Rescue, Pet Projects Rescue
.
.
.
.
ช่วยกดไลก์ กดแชร์ เป็นกำลังใจให้ Dog’s Clip ด้วยนะครับ
หากมีประสบการณ์ หรือเรื่องราวที่น่าสนใจของเหล่าเพื่อนสัตว์
อย่าลืมส่งมาแบ่งปันด็อกคลิปนะครับ เรื่องราวของคุณอาจสร้างแรงบันดาลใจ
หรือช่วยให้เหล่าเพื่อนสัตว์มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นได้
กดเพื่อเข้าร่วมกลุ่มด็อกคลิป , กดเพื่อส่งเรื่องราวของคุณ หรือติดแฮชแท็ก #dogsclip
..................................................................
บทความโดย dogsclip.com
“บทความถูกรวบรวมและเรียบเรียงขึ้นใหม่ด้วยสำนวนของด็อกคลิป บทความมีลิขสิทธิ์ห้ามมิให้ผู้ใดคัดลอก และ หรือ ดัดแปลงนำไปเผยแพร่ต่อเพื่อสร้างรายได้ก่อนได้รับอนุญาต”
.
.
